Sebuah
kajian telah dijalankan oleh Pusat Merdeka (Merdeka
Center) mengenai nilai-nilai Politik rakyat Malaysia bermula Januari hingga
April 2010. Kajian tersebut memberi fokus kepada perpaduan negara. Daripada sepuluh pendapat yang tertinggi, 13
peratus daripada 3141 atau 408.3 responden
berpendapat ketidakstabilan politik iaitu pertelingkahan antara ahli
politik dan parti-parti politik yang menyebabkan perpecahan antara rakyat dalam
sesebuah negara.
Oleh kerana Malaysia
dianggap dunia sebagai unik kerana berjaya hidup bersama dalam kepelbagaian budaya, agama dan
bangsa lebih dari 50 tahun selepas mencapai kemerdekaan, tetapi ia bukanlah
satu tugas yang mudah. Beberapa insiden berdarah melibatkan pertelingkahan
antara kaum pernah mewarnai sejarah Negara kita. Semua masyarakat tanpa
mengenal perbezaan perlu mengambil iktibar dan perhatian daripada
kejadian-kejadian sebegini supaya peristiwa pergolakan kaum tidak berulang lagi.
Paling traumatik adalah peristiwa 13 Mei 1969. Rentetan
dari kejadian itu, Kerajaan telah melaksanakan usaha-usaha intensif demi
pengukuhan perpaduan masyarakat berbilang kaum seperti perlaksanaan Dasar
Ekonomi Baru (DEB), menubuhkan Majlis Gerakan Negara (Mageran) yang
bertanggungjawab memperkenalkan Rukun Negara dan Jabatan Perpaduan. Mageran ini
telah dibubarkan pada tahun 1971 dan ditubuhkan pula Majlis Keselamatan Negara
(MKN) pada tahun yang sama. Kini, MKN bertanggungjawab memastikan keselamatan
Negara dari pelbagai ancaman luar pada masa kini dan mendatang seperti ancaman
hak asasi manusia, pemanasan global, ancaman ekonomi dan jenayah rentas sempadan.
Usaha ini dibuat sebagai salah-satu usaha memperkemas wawasan wewujudkan Negara
bangsa Malaysia.
Selain itu, pucuk pemerintahan Kerajaan Perikatan di bawah
kepimpinan Tun Abdul Razak, Perdana Menteri kedua negara selepas insiden 13 Mei
telah memperkasa kerjasama politik di kalangan kepelbagaian kaum yang ada dengan
menubuhkan Barisan Nasional (BN). Antara parti komponennya adalah Pertubuhan
Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO), Malaysian Chinese Association (MCA),
Malayan Indian Congress (MIC), Parti Islam Se-Malaysia (PAS), Parti Progresif
Rakyat (PPP), Parti Gerakan Rakyat Malaysia (GERAKAN), Parti Rakyat Bersatu
Sarawak (SUPP), Parti Pesaka Bumiputera dan United Sabah National Organization
(USNO). BN merupakan inisiatif YAB Tun Abdul Razak bagi mengurangkan permainan
politik dan politik perkauman agar segala usaha dan tenaga digembeling ke arah
perpaduan dan pembangunan nasional. (Fadilah Zaini & Kassim Tukiman, 2009:
136). Kerjasama ini merupakan langkah bijak kepimpinan dahulu untuk
meperkukuhkan perpaduan Negara-bangsa.
Dalam masa yang sama, kita tidak menafikan kewujudan
parti-parti pembangkang sebagai penting dalam sesebuah negara berdemokrasi.
Mutakhir ini, Pakatan Rakyat (PR) secara rasmi telah ditubuhkan pada 1 April
2008 yang diterajui oleh Parti Keadilan Rakyat (PKR), Parti Islam Se-Malaysia
(PAS), Parti Tindakan Rakyat (DAP) bagi memainkan peranan menyemak dan
menyeimbang (check and balance)
kepada Kerajaan sedia ada. Peranan lain adalah untuk menjadi parti alternatif
kepada rakyat untuk menyatakan kehendak mereka jika kerajaan sedia ada tidak dapat
memenuhi suara hati rakyat terutama dalam aspek kebajikan.
Kepelbagaian
parti politik dengan masing-masing mempunyai aspirasi perjuangan tersendiri sering
mengundang pertelingkahan sehingga menggugat keharmonian dan perpaduan antara
rakyat. Sikap terlalu taksub kepada satu-satu parti politik menyebabkan politik
Malaysia sering diwarnai dengan insiden-insiden tidak matang. Politik lucah,
politik tuduh-menuduh, fitnah-menfitnah, sabotaj dan pelbagai lagi acap kali
menghiasi dada-dada media massa dan elektronik. Rakyat di hujani dengan politik
perkauman melampau yang lama-kelamaan menghancur-leburkan solidariti bangsa
Malaysia.
Kepelbagaian ini dapat disatukan jika semua
menjunjung tassawur politik berkonsepkan demokrasi yang telah dipersetujui.
Kefahaman mendalam tentang wawasan Negara oleh semua parti-parti politik
merupakan teras kepada kewujudan lanskap politik yang bersatu-padu di
tengah-tengah kemajmukan penduduknya. Malah
yang terpenting sekali adalah kefahaman setiap pemimpin parti politik dan
penyokongnya kepada kedaulatan Perlembagaan yang merupakan panduan hidup
bernegara. Dasawarsa ini, kerap
kedengaran sesetengah pemimpin parti politik begitu lantang mempersoalkan
peruntukan-peruntukan khas dan asas dalam Perlembagaan terutama yang melibatkan
agama Islam, bahasa kebangsaan dan peruntukan khas orang Melayu masing-masing
tercatat dalam Artikel 3, 152 dan 153.
Penyokong
sesebuah parti disogok untuk membenci secara keterlaluan perbezaan ideologi
politik sehingga pernah berlaku perkahwinan terhalang, perkahwinan bercerai-berai
hanya disebabkan perbezaan parti politik. Apatah lagi bila kita berbicara
tentang masyarakat. Boleh jadi masyarakat berpecah-belah kerana sikap ultra-taksub
kepartian yang ada pada diri setiap individu. Kata-kata kesat keterlaluan
dihambur bagi menyatakan kebencian kepada pemimpin dan penyokong parti-parti
lain sehingga menggadai nilai sopan dan santun masyarakat timur.
Semua individu bergelar rakyat Malaysia wajib menjaga dan
mengekalkan perpaduan yang dikecapi. Kita tidak boleh meletakkan beban menjaga
perpaduan ini di atas bahu sesuatu pihak sahaja. Semua individu berkepentingan
dalam memberikan sepenuh komitmen untuk menjaga dan mengekalkan perpaduan
nasional. Ia juga tidak bersifat musim-musiman iaitu hanya mempromosikan
perpaduan bilamana ada perayaan dan keraian. Perpaduan adalah tanggungjawab
bersama warganegara Malaysia.
Kemerdekaan
adalah suatu nikmat setelah 446 tahun dijajah oleh beberapa kuasa kolonial
dunia. Kita berjaya mendirikan sebuah Negara berdaulat dengan aman, namun penubuhan
sebuah Negara-bangsa Malaysia memerlukan kefahaman tuntas dari semua rakyat
pelbagai lapisan umur dan kaum. Nikmat yang teragung adalah mengekalkan ketahanan,
keharmonian dan perpaduan nasional di kalangan masyarakat majmuknya. Justeru,
nilai toleransi, kerjasama, hormat-menghormati dan sayang-menyayangi penting
dalam memudahkan proses menjayakan penubuhan Negara-bangsa Malaysia dengan
identitinya tersendiri.
Perbezaan
idelogi politik kepartian tidak harus menjadi racun yang membunuh solidariti
rakyat yang telahpun wujud selama ini. Justeru, parti politik mempunyai pilihan
sama ada mahu menjadi pemecah atau pemersatu rakyat dalam merealisasikan impian
menubuhkan sebuah Negara-bangsa Malaysia yang unggul di mata dunia. Sungguhlah
malang jika ada parti politik memilih mengorbankan kesejahteraan rakyat hanya
kerana mahukan sokongan politik.
Oleh,
FARIDAH BINTI MOHD TAP
Pensyarah
Pengajian Umum
Kolej
UNITI, Port Dickson,
Negeri
Sembilan.