 |
| Ihsan Imej: Pinterest.com |
Beberapa kejadian menyayat hati melibatkan kematian dan
kecederaan serius kanak-kanak akibat penderaan dan penderaan secara seksual
yang semakin menjadi-jadi kebelakangan ini menuntut masyarakat amnya lebih
prihatian terhadap tanggungjawab melaporkan kejadian kepada pihak berkuasa agar
jenayah ini dapat dibanteras.
Statistik Polis Diraja Malaysia menyatakan sebanyak 22, 234
kes penderaan seksual kanak-kanak telah direkodkan sepanjang tahun 2010 hingga
Mei 2017 bukan jumlah yang boleh diambil ringan.
Daripada statistik tersebut, kes rogol 13, 272 mencatat
angka tertinggi,diikuti 6,014 kes cabul, sumbang mahram, 1,796 dan perbuatan
luar tabii, 1,152 kes. Lebih mengejutkan, 90 peratus pelaku jenayah dikenali
oleh kanak-kanak yang menjadi mangsa.
Bertambah pilu, banyak kes penderaan seksual berulang apabila
tiada pelaporan dibuat khususnya di kawasan-kawasan pedalaman. Ia juga
dipengaruhi oleh faktor seperti mangsa kanak-kanak yang terlalu muda dan
kanak-kanak yang mempunyai kelainan upaya.
Justeru, apa yang masyakarat perlu tahu tentang kewajipan
melaporkan agar jenayah penderaan seksual terhadap kanak-kanak ini dapat
dibanteras dengan berkesan?
Tanggugjawab Melaporkan diberikan penekanan khusus dalam
beberapa seksyen dibawah Akta Kesalahan-kesalahan Seksual Terhadap Kanak-kanak
2017, iaitu:
a) Seksyen 27, 28 dan 29 Akta Kanak-kanak 2001
menyatakan: Pegawai perubatan atau pengamal perubatan, anggota keluarga dan
pengasuh wajib untuk melaporkan sekiranya kanak-kanak didapati teraniaya,
terabai, tercedera dari segi fizikal, emosi dan seks.
b) Seksyen 19 Akta Kesalahan-kesalahan Seksual
Terhadap Kanak-kanak 2017, kewajipan melaporkan kepada ‘mana-mana orang.’
Hukuman: DENDA tidak melebihi RM 5,000.
c) Seksyen 19 telah meluaskan pemakaian kepada
‘guru, peguam, pekerja sosial, NGO, dan masyarakat secara keseluruhan.’
d) Bahagian 4- Seksyen 16 (2): Orang yang punya
hubungan amanah dengan kanak-kanak; ibu bapa, penjaga, saudara-mara, guru,
pensyarah, warden, pengasuh, pemilik taska, jurulatih, orang yang menyediakan
perkhidmatan kesihatan seperti jururawat dan lain-lain.
Oleh kerana, kanak-kanak banyak menghabiskan masa di
sekolah, maka guru lebih berkewajipan untuk melaporkan sebarang perubahan
tingkahlaku murid-muridnya kepada pihak bertanggungjawab. Ini menjadi salah
satu tugas besar guru selain mendidik agar kanak-kanak di bawah jagaannya dapat
diselamatkan daripada berterusan menjadi mangsa penderaan amnya, dan penderaan
seksual khususnya.
Ironinya, banyak kes
yang tidak dilaporkan hanya terdedah apabila mangsa kanak-kanak tadi mungkin
telah menemui ajal atau mengalami kemurungan yang serius.
Terdapat banyak faktor masyarakat am tidak melaporkan
kes-kes sebegini antaranya risau dengan kesan negatif akibat laporan yang
dibuat, ancaman dari pelaku jenayah, dilema kerana tinggal bersama atau
bergantung hidup dengan pelaku jenayah seperti suami atau ayah, selain tidak
berpengetahuan tentang undang-undang berkaitan penderaan seksual tersebut.
 |
| Ihsan imej: Pinterest.com |
Demikian itu, masyarakat harus lebih prihatin dan peka
tentang kewajipan melaporkan agar pelaku jenayah dapat dihukum, tidak berlaku
pengulangan jenayah, tidak mendatangkan kecederaan serius kepada kanak-kanak
dan kanak-kanak malang tersebut dapat diselamatkan dengan melalui proses
pemulihan yang sepatutnya.
Malah, tindakan melaporkan ini jika dibuat secara
bersama dapat mencegah jenayah seksual
ini dengan berkesan. Kita tidak mahu ramai lagi kanak-kanak menjadi mangsa dan
tidak mendapat keadilan sewajarkan akibat ketidakpedulian kita terhadap
tanggungjawab melaporkan ini.
Disusun oleh,
Puan Faridah Mohd Tap
Sumber asal:
Puan Norazla Abdul Wahab,
Pensyarah di
Jabatan Undang-undang,
Fakulti
Syariah dan Undang-undang,
Kolej
Universiti Islam Antarabangsa Selangor (KUIS).
(Beliau juga
merupakan Ahli Jawatankuasa Majlis Hal Ehwal Wanita Islam ABIM dan aktivis siri
literasi undang-undang dan advokasi hak kanak-kanak.)
0 comments:
Post a Comment